MUNDUA GERO ETA TXARRAGO

Gure mundua gero eta txarrago dago. ZERGAITIK???? Galdera honi erantzutea erraza da. Gaixotasun ugari daudelako, gerrate gehiago daudelako...

Gure mundua bitan bananduta dagoela esan dezakegu: aberatsak eta ez aberatsak direnen artean hain zuzen ere. Gerrateak sortzen dituztenak aberatsak dira, eta gerrateak jasaten dituztenak pobreak, gaixotasun larriak dituztenak...

Lurralde azpigaratuetan geroz eta jende gehiago dago gaixorik, alde batetik gerrateengandik eta bestetik epideminegandik, gaixotasunengandik eta abar luze baten ondorioz. Ez dute sendagilerik ezta medikamendurik, eta beraz gaixotzen diren umeak medikamendu eta sendagile barik hil egiten dira zoritxarrez.

Diru ezak, hezkuntza munduan ere eragina du, kasu honetn, dirurik ez dutenez ezin dute hezkuntza mundua ezagutu. Hau da, ez dakite zer den eskola batera joatea, ez dakite zer den irakasle bat izatea, ezta zenbakiak ikastea. Tristea da benetan, gure inguruan gertatzen denaz konturatu nahi ez izatea.

Baina batzuk konturatu ez arren, badaude beste batzuk adibidez ONG-ak gauza horreetaz arduratzen direnak eta lurralde horiei izugarrizko laguntzak ematen dizkietenak; hezkuntza arloan, elikagaiak bialduz,...

Giza eskubideak

Pobrezia, giza eskubideen urraketaren sorburu eta ondorioa da.
Pobrezia da ziur aski, munduan gertatzen diren giza eskubideen arloko arazo handienetariko bat. Gizarte askotan, txiroenek ez dute hezkuntza eskubiderik ezta osasun eskubiderik ez etxebizitza eskubiderik ere.

Gure herrian gero eta aberastasun handiagoa dagoen arren, hura gero eta okerrago dago banatuta eta, horren ondorioz, hainbat lagunek ez dituzte gizarte eskubideak bermatuta.

Bihar batzuk ez dira pobreziaz ere gogoratu ere egingo, eta hori negargarria izango litzateke.

"El Huambrillo"ko Haur-Aterpetxea (Iquitos, Peru)

Aterpetxe hau lankidetza proiektu baten ondorioz eraiki zen eta bere helburua, muturreko probezia eta familia-desegituraketa egoeran bizi diren neska-mutil indigenak lanerako hezteako eta prestatzeko erantzun integrala eskaintzen da.

Bertan bizi diren neska-mutilak administrazio prozedura ofizial baten ostean sartzen dira "El Huambrillo" aterpetxean. Prozesu horretan DEMUNAk (Iquitosko haurrentzako eta nerabeentzako udaleko defentsa bulegoak) eta Haurren eta Nerabeen epaile eskudunak hartzen dute parte.

Aterpetxea funtzionatzen 1.995.urtean hasi bazen ere, egungu azpiegiturak 2002an inauguratu ziren Eusko Jaurlaritzari esker. Azken horrek GLSF-ren bitartez finantzatu ziruen lan horiek.

Bere azpiegitura berrian 50 mutilentzako eta 50 neskentzako lekua dauka, eta beharrezko sukalde eta ikuztegi zerbitzu guztiak. Bertan bizi direnei duintasun eta sustapen pertsonalerako lekua eskaintzeaz gain, el Huambrilloko proiektuak neska-mutil bakoitzari etorkizun egonkor bat izateko aukera eman nahi dio. Horretarako profesionalez eta bolutarioz osatutako talde batek lanerako heziketa eta prestakuntzari erreparatzen dio bereziki.

Hitzarmenak daude tokiko ikastetxe publikoekin umeak formalki eskolaratzeko.

Calcuta Ondoan

Garapenerako Gobernuz Kanpoko Erakunde katolikoa da, 1.999an sortua.

Calcuta Ondoan erakundeak hainbat proiektu finantzatzen ditu Indian. Proiektu horiek egoerarik txarrenean daudenei laguntzeko eginak dira, haien gizarte-bizitza, osasuna eta ekonomia hobetzeko asmoz.

Talde honen helburua nagusia, gizartean baztertuta eta ahaztuta daudenen artean egotea da.

ESKOLAZ KANPOKO LAGUNTZA

Emakumearen sustapenerako Ashajyoti proiektuan garrantzi handia ematen zaio haurren babes eta heziketari. Ikasteko aukera izan duten gurasoek nahi izan dute haien seme-alabek ere antzeko maila edo handiagoko heziketa izatea. Horregaitik, oso garrantzitsua da heziketa nabarmentzea eta emakumeei heziketa izateko aukera ematea; horrek begiak irekitzen dizkie, gogoak pizten die beren seme-alabak nekazari-herritako eskoletara bidaltzeko, Ashabari herrixketako neska-mutilei eta bereziki antolakuntza-taldeetako kideen seme-alabei eskeitzen dizkieten eskolaz kanpoko ikastaroetara bidaltzeko.

Zoritxarrez, Indiako nekazari herrietako eskola gehienetan ematen duten heziketa oso eskasa da, sarritan irakasleak ez daude bat ere motibatuta. Oso haur gitxik lor dezakete irakasleek bete behar dituzten helburuak, horregaitik haur gutxi batzuei bakarrik irakasten diete eta gainerakoak bazterturik geratzen dira. Ikasturtea pasatu egiten da, baina ez dute ezer ikasten.

Horregaitik behar beharrezkoa da neska-mutilak eskolaz kanpoko ekintzetara joatea eta klaseak emateko gogoa duten ikasleekin ikastea, horrela ikasleak motibatu eta ikasten jarraitzeko gogoa izango dute.