Agurra

Hezkuntza munduan aurki genezaken pobreziari buruz idatzi dizuet gaur arte, baina azterketa garaia dela eta kontuan hartuz, denboraldi batean ez dut denborarik izango blog-ean ezer idazteko. Gaur arte idatzitakoa zuentzat interesgarria izan dalako esperantza dut. Hitz egin dudan gaia oso zabala da tamalez, pobrezia behin eta berriz ikusten dugulako hezkuntza munduan; baina dakigunez beti dago norbait pertsona hauei laguntzeko prest dagoena. Nire iritzia eta ondorioak eman ditudan arren, gaur egun gizartean dauden kanpaina bereziak, aterpetxeak, ONG-ak ... aipatu ditut interesgarriak iruditu zaizkidalako.
Gaia eta emandako informazioa interesgarria izan zaizkizuelakoan agurtzen naiz.
Beste bat arte!

Sorte on azterketetan!!!

ETORKINEN HEZKUNTZA EREDUA

Gaur, etorkinen hizkuntza-elkarbizitzaren buruz hitz egitera natorkizu, uste dudalako etorkinen hezkuntza garrantzitsua dela nik aukeratutako gaiean, hain zuzen ere, pobrezia hezkuntzan gaian.
Aurrerago emango ditudan datuak ez dakit oso zehatzak diren, interneteko web orri batetik hartuak baitaude ( Berria, Gara,El Mundo, El pais-etik hain zuzen) ; eta ez dira 2.008 urtekoak baizik eta 2.003 eta 2.005 urte bitartekoak, baina ondorioak ateratzeko baliagarriak izango zaizkidala uste dut.


Euskal Autonomi Erkidegoan:
> SOS arrazakeriaren arabera: 2004ko ekainean, 31.500 etorkin zeuden lan egiteko eta bizitzeko baimenaz. Erroldatuta berriz, 49.000 zeuden.
> 10.041 ikasle etorkin egon ziren 2.003-2.004. ikasturtean.
> Eskolatutakoen %69 Hego Amerikakoak ziren, %15 Afrikakoak, %10 Europako herrialdeetakoak eta %6 Asia eta Ozeaniakoak.
> Ikasle hauen gehienak (%50) A ereduan jardun zuen, B ereduan ( %29), eta D ereduan (%21).

Espainian:
> 2003-2004 ikasturtean, eskolatuta zeuden etorkinen seme-alabak %10,2 ziren; Balear Uharteetan %10,1; Katalunian, Balentzian eta Murtzian % 7tik gora. Espainiako estatuan 500.000 haur ziren, eskolatutakoen %5'9.


Kopuru hauek esanguratsuak dira eta kontutan hartu beharrekoak, eta badakizu urteak pasatzen doazen moduan etorkin gehiago etorriko direla.
Guretzako erreferentzia giza hartu beharreko datuak dira , eta etorkinetatik zenbat eskolaratzen diren eta zenbat jakitea ere garrantzitsua da.

Gorago ikusi ditugu etorkinen matrikulazio datuak, eta 2008koak izan ez arren ondorioak ateratzeko baliagarriak direla iruditzen zait.
EAE-n alde handia dago hemengoak diren umeak matrikulatzen diren ereduaren eta etorkinak matrikulatzen diren ereduen artean.


Hemengoen % 26.5-a A ereduan matrikulatu ziren.
Etorkinen % 50-a A ereduan.

Garbi ikusten da datu hauetan, hemengo gurasoen aukeraketa eta etorkinen gurasoen aukeraketa ez dela berbera.
Hala ere, B eta D ereduetan matrikulatzen diren etorkinen ume kopurua hazten doa urtez urte, eta ikasturte honetako kopuruak ziur asko aurreko urtekoak baino handiagoak izango dira.

Nola eskolaratu behar da etorritako etorkin berria?Zein hizkuntzetan? Batean, bestean ala bietan? Erantzunak pila bat izango dira, guraso bakoitzak era desberdin batetan pentsatzen baitu.

ZUEK ZER USTE DUZUE???

POBREZIARI AURRE EGITEN

POBREZIARI AURRE EGINEZ

Gaur egun gazteen arteko ardurak garrantzitsuenak agunekin ondo pasatzea, kontzertuak, familia... dira. Baina badaude hoien artean beste kezka bat buruan dutenak ere: munduko pobrezia.

Euskal Herrian ez da txirotasuna egunero hain gertutik ikusten. Baina gazteak arduratzen dituen pobrezia, beste lurralde batzuetakoa da.

Badaude urtero boluntario izatera animatzen diren gazte pila. Toki askotan, etxea, ospitaleak eta eskolak falta dira besteak beste. Euskal Herritik hainbast gazte joaten dira boluntario gisa lurralde hoietara, emakumeei laguntza ematera, umeei eskolak ematera edota eraikin berriak eraikitzera.

Europan ikasketak ez dituzten gazteen portzentaia ez da hain altua. Lurralde azpigaratuetan aldiz, gazteek ez dute ia ikasteko aukerarik izaten.

Umeak apadrinatzea

Pobreziari aurre egiteko beste bide batzuk ere badaude; umeak apadrinatzea. Hilero, ditu baten truke, herrialde pobre bateko ume bati laguntzen zaio. Dirua ematen duenak, umearen hainbat datu ditu: argazkiak,... Emandako diru horrekin, hau horrek jateko eta ikasteko aukera izaten du. Bide horretatik haur pila bateri laguntzen zaio. Asko ez bada ere pila bat eskertzen dute.

MUNDUA GERO ETA TXARRAGO

Gure mundua gero eta txarrago dago. ZERGAITIK???? Galdera honi erantzutea erraza da. Gaixotasun ugari daudelako, gerrate gehiago daudelako...

Gure mundua bitan bananduta dagoela esan dezakegu: aberatsak eta ez aberatsak direnen artean hain zuzen ere. Gerrateak sortzen dituztenak aberatsak dira, eta gerrateak jasaten dituztenak pobreak, gaixotasun larriak dituztenak...

Lurralde azpigaratuetan geroz eta jende gehiago dago gaixorik, alde batetik gerrateengandik eta bestetik epideminegandik, gaixotasunengandik eta abar luze baten ondorioz. Ez dute sendagilerik ezta medikamendurik, eta beraz gaixotzen diren umeak medikamendu eta sendagile barik hil egiten dira zoritxarrez.

Diru ezak, hezkuntza munduan ere eragina du, kasu honetn, dirurik ez dutenez ezin dute hezkuntza mundua ezagutu. Hau da, ez dakite zer den eskola batera joatea, ez dakite zer den irakasle bat izatea, ezta zenbakiak ikastea. Tristea da benetan, gure inguruan gertatzen denaz konturatu nahi ez izatea.

Baina batzuk konturatu ez arren, badaude beste batzuk adibidez ONG-ak gauza horreetaz arduratzen direnak eta lurralde horiei izugarrizko laguntzak ematen dizkietenak; hezkuntza arloan, elikagaiak bialduz,...

Giza eskubideak

Pobrezia, giza eskubideen urraketaren sorburu eta ondorioa da.
Pobrezia da ziur aski, munduan gertatzen diren giza eskubideen arloko arazo handienetariko bat. Gizarte askotan, txiroenek ez dute hezkuntza eskubiderik ezta osasun eskubiderik ez etxebizitza eskubiderik ere.

Gure herrian gero eta aberastasun handiagoa dagoen arren, hura gero eta okerrago dago banatuta eta, horren ondorioz, hainbat lagunek ez dituzte gizarte eskubideak bermatuta.

Bihar batzuk ez dira pobreziaz ere gogoratu ere egingo, eta hori negargarria izango litzateke.

"El Huambrillo"ko Haur-Aterpetxea (Iquitos, Peru)

Aterpetxe hau lankidetza proiektu baten ondorioz eraiki zen eta bere helburua, muturreko probezia eta familia-desegituraketa egoeran bizi diren neska-mutil indigenak lanerako hezteako eta prestatzeko erantzun integrala eskaintzen da.

Bertan bizi diren neska-mutilak administrazio prozedura ofizial baten ostean sartzen dira "El Huambrillo" aterpetxean. Prozesu horretan DEMUNAk (Iquitosko haurrentzako eta nerabeentzako udaleko defentsa bulegoak) eta Haurren eta Nerabeen epaile eskudunak hartzen dute parte.

Aterpetxea funtzionatzen 1.995.urtean hasi bazen ere, egungu azpiegiturak 2002an inauguratu ziren Eusko Jaurlaritzari esker. Azken horrek GLSF-ren bitartez finantzatu ziruen lan horiek.

Bere azpiegitura berrian 50 mutilentzako eta 50 neskentzako lekua dauka, eta beharrezko sukalde eta ikuztegi zerbitzu guztiak. Bertan bizi direnei duintasun eta sustapen pertsonalerako lekua eskaintzeaz gain, el Huambrilloko proiektuak neska-mutil bakoitzari etorkizun egonkor bat izateko aukera eman nahi dio. Horretarako profesionalez eta bolutarioz osatutako talde batek lanerako heziketa eta prestakuntzari erreparatzen dio bereziki.

Hitzarmenak daude tokiko ikastetxe publikoekin umeak formalki eskolaratzeko.

Calcuta Ondoan

Garapenerako Gobernuz Kanpoko Erakunde katolikoa da, 1.999an sortua.

Calcuta Ondoan erakundeak hainbat proiektu finantzatzen ditu Indian. Proiektu horiek egoerarik txarrenean daudenei laguntzeko eginak dira, haien gizarte-bizitza, osasuna eta ekonomia hobetzeko asmoz.

Talde honen helburua nagusia, gizartean baztertuta eta ahaztuta daudenen artean egotea da.

ESKOLAZ KANPOKO LAGUNTZA

Emakumearen sustapenerako Ashajyoti proiektuan garrantzi handia ematen zaio haurren babes eta heziketari. Ikasteko aukera izan duten gurasoek nahi izan dute haien seme-alabek ere antzeko maila edo handiagoko heziketa izatea. Horregaitik, oso garrantzitsua da heziketa nabarmentzea eta emakumeei heziketa izateko aukera ematea; horrek begiak irekitzen dizkie, gogoak pizten die beren seme-alabak nekazari-herritako eskoletara bidaltzeko, Ashabari herrixketako neska-mutilei eta bereziki antolakuntza-taldeetako kideen seme-alabei eskeitzen dizkieten eskolaz kanpoko ikastaroetara bidaltzeko.

Zoritxarrez, Indiako nekazari herrietako eskola gehienetan ematen duten heziketa oso eskasa da, sarritan irakasleak ez daude bat ere motibatuta. Oso haur gitxik lor dezakete irakasleek bete behar dituzten helburuak, horregaitik haur gutxi batzuei bakarrik irakasten diete eta gainerakoak bazterturik geratzen dira. Ikasturtea pasatu egiten da, baina ez dute ezer ikasten.

Horregaitik behar beharrezkoa da neska-mutilak eskolaz kanpoko ekintzetara joatea eta klaseak emateko gogoa duten ikasleekin ikastea, horrela ikasleak motibatu eta ikasten jarraitzeko gogoa izango dute.

ZERO POBREZIA KANPAINA

ZERO POBREZIA KANPAINA.

Estatu mailan antolatutako kanpaina da, Garapenerako Gobernuz Kapoko Erakundeen (GKE) kordinakundeak antolatuta, 400 GKE-k bultzatuta eta hainbat sindikatu, emakume-talde, giza eskubideetako talde eta Elizako erakundeek euren atxikimendua agertu diotelarik. Kanpaina honen helburua zera da: POBREZIAREN AURKA LAN EGITEA, MODU EGOKI BATEAN, PREMIAZ ETA BEHIN BETIKO ETA HORRETARAKO GIZARTEAREN SEKTORE GUZTIAK INPLIKATZEA.

Gipuzkoako Caritas-ek mobilizazio honi bultzada bat eman nahi dio hiritarrak inplikatzen saiatuz.

Helburuak honakoak dira:

1.- Pobrezia larria eta gosetea desagertzea.

2.- Denontzako lehen hezkuntza sortzea.

3.- Genero berdintasuna eta emakumeen autonomia sortzea.

4.- Haurrek heriotza tasa jaistea.

5.- Amen osasuna hobetzea.

6.- HIESA-ri, paludismoari eta beste gaixotasun batzuei aurre egitea.

7.- Ingurume iraunkorra bermatzea.

8.- Garapenerako mundu elkarte bat garatzea.

Ijitoen Hezkuntza

Gaur egun, azken urteetan egindako ikerketan bitartez jakin dezakegu, azken bi hamarkadetan haur ijito gehienak eskolaratu direla. Datu hauek benetan oso garrantzitsuak eta pozgarriak dira.
Datu hauek bilatu ditut haur ijitoen hezkuntzari buruzkoak:
* Noizbehinka joaten dira eskolara (%50-a) eta errendimenduak normalizatuak dira (%30).
* Eskola porrota dago batzuetan (%60tik %70era).
* Eskola-uzte goiztiarra (%30ek DBH 2.maila baino lehen uzten dute).
* Eskolara ez doazen haurren kopurua txikia da (%5).
* Ijito helduen artean analfabeto kopurua handia dago (%33).

Datu hauek 1.992 eta 1.994 urte bitarteko datuak dira.

Familia ijitoek interesa agertzen dute haien seme-alaben eskolatzearekiko.
Hezkuntza sistemari dagokionez, bi hezkuntza sistema izatean (publikoa/pribatua), bultzatu eta sendotu egiten du gizarte bereizketa. Datuen arabera, ez dago ijitorik eskola pribatuen oso gitxi daude itunpeko eskoletan, (%7), eta ondorioz ijito gehienak eskola publikoetan aurkitzen ditugu.

Galdeketa eta ikerketa desberdinen arabera, ijitoak Estatu Espainiarreko talderik baztertuenak dira. Eguneroko bizitzan jendeak ez du nahi haiekin gizarte-ingurua partekatu nahi.


--- Hemen agertu diren datuak 1.998 eta 1.999 urte artean ijito elkarte bateko kideek argitaratu zituzten.---

Argia.com-en aurkitu dudan artikulua interesgarria iruditu zait, han ijitoen integrazioari buruz, hauen hezkuntzari buruz, diskriminazioari buruz, eta beste hainbat gauzari buruz hitz egiten da.

Oso garrantzitsua iruditzen zait ijitoek hezkuntza munduan nola murgiltzen diren, eta goian emandako datuak ( Ijito talde batek bildutakoak ) garrantzitsuak direla iruditzen zait hauen hezkuntza zelan dagoen jakiteko.

Kubako Hezkuntza Sistema

Lau mendez, Kubatarren gehiengoa kulturatik eta hezkuntzatik at egon izan da. Hezkuntzari eta kulturari ez zioten inongo arretarik eskaini, esklabutzaren instituzioa eusteko ahaleginetan.
Jose Martí-k Kubako independentziaren aldeko programa moldatu zuen, eta hezkuntza eta kulturaran balioen aldeko ideia ekarri zuen.
Garai hartan, jakina zen eskola publikora joaten ziren haurrak erabateko ezjakintasun egoeran bukatzen zituztela ikasketak.

1.953ko egoera:
- 1.000.000 analfabeto baino gehiago.
- 10.000 irakasle langabezian.
- 6-12 urte bitarteko haurren %56,4 joan zitezkeen eskolara.
- 550.000 haur zeuden eskolarik gabe.
- 13-19 urte bitarteko gazteen %28ak lortzen zuen prestakuntza hezkuntza
ertainetako zentroetan jarraitzea.
- Ezindu fisikoentzat eta adimen urrikoentzat ez zegoen Heziketa Berezirik.